Hier is het.

OOC; Here we go (:

Vermoeid strekte Belial zich uit. Hij opende zijn kaken in een enorme gaap, en liet ze daarna weer met een klap op elkaar vallen. Met een lome blik keek hij naar buiten. Het was een mooie dag vandaag. Het regenseizoen was volop in gang, en de gevallen regen had nu al gezorgd voor een mooie, groene vlakte dat zich voor de grotten, eigendom van de Eternity, uitstrekte. De grote leeuw kon nog elke dag genieten van dit uitzicht. Het had hem wat moeite gekost om dit gebied tot de zijne te eisen, maar het was hem na veel gevechten gelukt. Zijn neutraal/slechte Pride had hier een onderkomen gekregen, en nu was het alleen nog maar wachten op de leden.
Belial richtte zich op en strekte zich nog een laatste keer uit, voor hij langzaam naar de opening van de grot liep. Een waterig zonnetje begroette de King, en deze bleef even genietend staan. Dit is waar hij het voor had gedaan. De grotten waren heerlijk koel vergeleken met het leven beneden op de vlaktes. Ze gaven schaduw en bescherming tegen de hevige regen. Het was de beste keuze voor een leeuw om in te gaan wonen. Maar nu ze eigendom waren van de Eternity, zouden buitenstaanders niet meer zo makkelijk kunnen genieten van de voorrechten van de grotten. Nee, ze zouden zich eerst bij hem moeten aanmelden, ze er desnoods voor moeten vechten. Nu dit gebied van Belial was, liet hij het ook niet meer zo makkelijk van zich afpakken.
Plots galmde een schelle brul, of iets wat er op moest lijken, door de lucht. Geïnteresseerd spitste Belial zijn oren. Had hij dat goed gehoord? Een brul naar hem? Betekende dit dat een nieuwe, wijze leeuw had besloten zich bij zijn Pride te voegen? De King had wel gehoord dat het een welp was geweest, eentje die niet zoveel zou kunnen betekenen voor de Pride, maar om ergens mee te beginnen, liet hij nu vrijwel iedereen toe in zijn Pride. Als hij te kieskeurig zou zijn, zou hij uiteindelijk het enige lid van de Eternity blijven, omdat hij alleen maar de perfecte leden wilde hebben. En hij was nou eenmaal zo perfect, dat het moeilijk te overschrijden was.
Belial snoof de lucht op, en ving zo de geur van het welpje op. Hij liep erop af. Al snel kwam het kleine gedaante van een leeuwin in zicht. Belial grijnsde toen hij zag hoe de uk nederig naar boren liep. "Gegroet," zei de leeuw, en hij keek de welp onderzoekend aan terwijl ze praatte. "Balial? Ik ben Carlijn en wil graag tot u Pride toenemen," klonk het hese stemmetje. Belial grijnsde opnieuw. "Wie wil dat nou niet, lief?" zei hij haar met een vriendelijke ondertoon. Hij wilde Carlijn niet meteen intimideren door haar onvriendelijke dingen toe te snauwen, maar hij vond wel dat ze duidelijk moest weten dat hij de baas was, en dat hij dat altijd zou blijven. "Carlijn, hè?" Belial snoof even. "Waarom zou ik zo'n klein welpje in mijn Pride laten? Er zijn vele leeuwen, groter, ouder en sterker als jij, die buiten staan te wachten tot ze durven toe te treden tot de Eternity. Welke overtuiging heb jij om al deze leeuwen te kunnen overtreffen?" De leeuw liet zich op zijn achterste ploffen en hield zijn kop schuin, terwijl er een gemene glimlach op zijn gezicht lag. Hij wilde het kleintje uitdagen tot een dapper antwoord. Ze moest zich bewijzen. Aan zwakke kleintjes had hij niks, hij moest de goede van de slechte filteren.

OOC; ""

Belial knikte goedkeurend toen er even een stilte viel nadat hij zijn woordje had gedaan. Het leek er in ieder geval op dat Carlijn haar best deed een goed antwoord te verzinnen, eentje die zinvol was en wat niet zou bestaan uit kinderachtig gebrabbel. "Ik ben dan anders dan die leeuwen en leeuweinnen," begon haar antwoord bedachtzaam. "Want ik weet zeker dat ik geschikt ben. Omdat ik niet mijn maten in steek laat en ik wil graag leren hoe ik kan moorden, want pesten begint te vervelen."' De koning kneep zijn ogen samen tot nauwe spleetjes en keek het kleintje daarna een tijdje aan. Ze kwam niet onzeker over, maar ze had nu al een kleine ego ontwikkeld. Hij wist niet of hij daar last van zou krijgen door de jaren heen. Nou ja, dat was een zorg voor later. Hij had toch de macht om haar uit de Pride te schoppen wanneer hij daar zin in had. En nu kwam ze wel over als een goede aanwinst voor de Eternity. "Je wilt leren moorden?" herhaalde Belial langzaam. "Je weet dat het de bedoeling is dat je de technieken die je zult leren van mij en andere Pride-leden moet gebruiken om het gebied van de Eternity te vergroten, zodat we meer macht kunnen krijgen?" Hij dacht even na. Hoe kon hij haar dit het beste uitleggen? "Het is niet toegestaan om Pride-leden aan te vallen, behalve wanneer daar een goede reden toe is. We zijn een hechte groep met elkaar. En daar komt bij, de Eternity bestaat nog maar net, ik heb geen zin om nu al leden te verliezen door een onhandige welp." Belial liet even een grommende ondertoon horen. Hij sloeg zijn staart heen en weer. Carlijn was zo goed als aangenomen in de Pride, maar hij wilde haar nog een beetje testen. Hij wilde weten hoe ze zichzelf zou kunnen redden met zulke 'gemene' leeuwen om zich heen. Want met deze leeuwen zou ze de rest van haar leven zitten opgescheept.